Eerst even een kleine theoretische ondervraging van de verkeersregels:
Wat doe je bij haaientanden op de weg? Juist ja, vertragen en voorrang verlenen.
Wat doe je bij een stopstreep op de weg? Jep, stoppen en voorrang verlenen.
De meesten onder ons volgen deze regels op. Het niet naleven ervan zou anders wel eens serieuze gevolgen kunnen hebben: een boete, een (bijna) ongeval of misschien nog erger. Nee, onze voorrangsregels zijn geen lachertje.
En wat nu als ik je zou vertellen dat ons lichaam met een gelijkaardig systeem werkt? Dat het ook voorrangsregels heeft waarvan het belangrijk is dat we ze kennen en naleven?
Ons lichaam is 24/7 in de weer voor ons. Dag en nacht doet het zijn best ons te dienen. We zijn het ondertussen zo gewoon om aan een hoge snelheid door het leven te sjeezen. Soms zelfs zo snel, dat we bepaalde lichaamssignalen niet meer oppikken. We remmen zelden af en verlenen nog amper voorrang aan onszelf. Tot als ons lichaam niet anders kan dan stoppen.
Signalen zoals hoofdpijn, fysieke of mentale vermoeidheid, darmklachten, slapeloosheid, spierpijn, etc zijn de haaientanden van ons lichaam. Ze laten ons weten dat het tijd is om af te remmen en voorrang te verlenen aan dingen zoals ontspanning, zelfzorg, voedzaam eten, water, enzovoort.
Mensen die in voldoende mate verbonden zijn met zichzelf zullen deze signalen redelijk snel oppikken en er gehoor aan geven. Ze zullen hun interne verkeersregels naleven.
Maar de mensen waarbij die verbondenheid onder druk staat, zullen doorgaan tot ze aan de stopstreep komen en hun lichaam niet anders meer kan dan stilvallen, wat meestal eindigt in ziekte of erger. Een heel gekend gevolg is bijvoorbeeld burn-out.
Nu, begrijp me niet verkeerd, het is niet omdat je griep hebt dat je niet perse goed naar jezelf hebt geluisterd. Mensen worden van tijd tot tijd nu eenmaal ziek, om verschillende redenen. Ik zeg ook niet dat je bij het minste beetje hoofdpijn al je werk moet laten vallen. Daar gaat het hier niet om.
Waar het wel om gaat is het leren luisteren naar onszelf. Het leren oppikken van de signalen die ons lichaam ons stuurt en hierop inspelen. Een voorbeeldje:
Vandaag brak er weer een nieuwe cyclus aan, de eerste dag van mijn menstruatie. Uit ervaring weet ik dat dit een periode is waarin ik minder energie en headspace heb. Ik heb sneller hoofdpijn, mijn lichaam voelt wat meer gespannen en ik ben simpelweg moe. Wil dit automatisch zeggen dat ik niet meer kan functioneren? Nee hoor, maar het is wel een uitnodiging aan mezelf om het de komende dagen een beetje kalmer aan te doen. Ik pas mijn agenda wat aan, neem wat meer tijd om taken af te werken en ben vooral heel erg geduldig en mild met mezelf.
Er is een periode geweest waar ik van het ene uiterste naar het andere ging. Ofwel pushte ik mijn lichaam tot ver voorbij haar grenzen ofwel viel ik compleet stil en deed ik niets meer. Dit is geen balans en al zeker geen verbondenheid.
Het heeft wat tijd en moeite gekost om mijn lichaam en al haar signalen terug te leren kennen en al zeker om manieren te vinden waarop ik ernaar kon luisteren en ernaar kon handelen. We leven nu eenmaal in een tijdperk waar het echt niet makkelijk is om de grenzen van ons lichaam te respecteren. Maar desondanks zijn er altijd wel dingen die we kunnen doen, hoe klein ook.
Een boek lezen, een bad nemen, een wandeling maken, mediteren, vroeg gaan slapen, iets lekker koken, … the possibilities are endless.
Laat dit een uitnodig zijn om jezelf beter te leren kennen en terug die verbinding met jezelf op te zoeken. Leer te luisteren naar de boodschappen van je lichaam en ga op zoek naar een manier om samen te werken. Weet dat het leven geen ultimatum is tussen doorgaan of stoppen. Rem af, geef weer wat gas.
Slow and steady wins the race - Aesops Fables
Liefs,
Kali