Ondernemen is echt een serieuze inspanning. Als jonge en beginnende ondernemer wil ik het goed doen. Ik heb een missie en ik wil die op een efficiënte manier naar buiten brengen. Ik wil mijn eigen ervaringen en verleden inzetten bij het helpen en begeleiden van anderen. Maar ik wil natuurlijk ook klanten aantrekken en geld verdienen.
In het begin begon ik wat te posten op gevoel. Maar dan volgde ik een masterclass of twee en kreeg ik te horen dat ik toch best op regelmatige basis moet posten. En dat ik moet praten op mijn verhaal. En dat ik reels moet maken. En dat ik aanbiedingen moet doen en klanten moet aantrekken.
Allemaal terechte punten die heel waardevol zijn. Maar ik ben uiteraard niet met al die informatie en inzichten in het ondernemerschap geboren dus ik ging ze dan maar elders zoeken. Mijn zoekgeschiedenis op Google ziet er een beetje uit als:
- Beste dagen om te posten?
- Op welk uur posten sociale media?
- Hoe vaak posten?
- Wat delen?
Op zich nog cava, hè? Ja, in het begin kon ik al die regeltjes en richtlijnen nog volgen. Brainstormen, posts maken, inplannen, repeat. Op den duur zat ik uren achter mijn computer om posts te maken. Soms had ik op dat exacte moment gewoon geen inspiratie en blokkeerde ik helemaal. Zelfs mijn blog begon daaronder te lijden. Milde vorm van writers block.
En dan stap ik in de auto, rijd ik op de autostrade met een chill muziekje en komt er ineens een vloed aan inspiratie. Snel een Voice-memo opnemen of een notitie aanmaken (don’t worry, not whilest driving) voor later want nu is het niet de juiste moment om te posten. Ja, lap, de inspiratie is weg, poef. Het gevoel, de energie is er niet meer.
Ik zit terug achter mijn computer, klaar om posts te maken en dan… niks. Blanco, ik voel het niet. Forceren, hersenen uitpersen, denken, niks.
Zo wil ik niet ondernemen. Ik ben mijn zaak vanuit passie begonnen. En het was allemaal misschien nog niet glashelder maar ik had wel een gevoel. Mijn intuïtie was aan het spreken. De inspiratie bleef eindeloos doorkomen.
Ik wil daar terug naartoe. Naar dat spontane, gevoelsmatige ondernemen. Net zoals het leven. We kunnen niet alles op voorhand plannen, we kunnen niet alles op voorhand voelen en bepalen. Het is juist zo fijn om u te laten meevoeren op de stroom van het leven. Hoe spannend of uitdagend het soms ook wordt. Dat is leven.
En zo kan ik ook ondernemen. Zo wil ik ondernemen. Zo onderneem ik.
Liefs,
Kali
Reactie plaatsen
Reacties