Selflove. Zelfliefde. Mezelf graag zien. Voor sommigen iets vanzelfsprekend maar voor heel veel anderen, voelt het als iets onmogelijks.
Ik kan oprecht zeggen dat ik mezelf graag zie. Misschien niet elke dag en misschien ook niet altijd evenveel. Maar over het algemeen, zie ik mezelf wel graag. Dat is niet altijd zo geweest.
Er waren dagen dat ik mezelf uithongerde. Er zijn momenten geweest dat ik mezelf pijn deed. Allemaal acties die aantoonden dat er van zelfliefde niet veel, of zelfs geen, sprake was.
Weten dat iemand me slecht behandelde en toch blijven teruggaan. Weten dat mensen niet oprecht waren en toch vertrouwen blijven schenken. Want het lag waarschijnlijk aan mij. Ik moest beter worden, mooier worden, leuker worden.
Dus ik begon aan mezelf te werken. Mijn eerste vraag: wie ben ik? Gevolgd door: wat zijn mijn waarden? Wat wil ik bereiken? En ik moet toegeven, in het begin waren mijn antwoorden niet helemaal oprecht. Ze waren afgestemd op wat ik dacht dat anderen wel goed en leuk zouden vinden.
Voor de mensen die Friends hebben gezien, kennen deze misschien wel:
Op een dag ging ik mezelf afvragen of ik wel echt tevreden was met die versie van mezelf. Die versie waarvan ik dacht dat ik ze moest zijn.
Ik wou geen schoen meer zijn. Ik wou gewoon Kali zijn.
Er zit een kern in ons. Wie we echt zijn, wat we echt willen. Onze echte ik. In een ideale wereld, kunnen we allemaal onze echte ik zijn. Maar door alle invloeden vanuit onze rijk gevulde omgeving, gaan we ons aanpassen aan een beeld waarvan we denken dat het goed is. Maar die kern in ons blijft aanwezig en vroeg of laat, wil die doorgroeien naar ons hele zijn.
Het moment dat ik die drang ging voelen, zette ik de eerste stap naar mezelf graag gaan zien. En ik had het niet eens door.
Ik leerde mezelf beter kennen, de echte ik. Deze keer waren de antwoorden helemaal van mij en van mij alleen. En ik moet zeggen, ik begon mezelf steeds leuker te vinden. Ik keek op naar mijn waarden en ambities. Maar ik kwam ook mijn minder goede kantjes tegen, mijn werkpunten, mijn uitdagingen. Allemaal stukjes van mezelf die ik begon te omarmen. Ik ging mezelf beter begrijpen.
Beeld je eventjes in dat je iemand ontmoet. In het begin vind je die persoon niet leuk. Kan ook niet, want je weet er niets van. Maar gaandeweg leer je elkaar beter kennen. Het klikt. Je waarden en normen komen overeen. Je leert elkaars werkpunten kennen. Je begint elkaar te begrijpen en te waarderen. Je begint elkaar graag te zien.
Ik deze beschrijving lijkt het alsof ik het over twee verschillende personen heb. Beeld je nu even in, dat die tweede persoon ook jijzelf bent.
Je ontmoet jezelf. Je vindt jezelf helemaal nog niet leuk want je weet eigenlijk niets van jezelf. Je leert jezelf beter kennen. Je leert je waarden en normen kennen. Het klikt. Je leert je werkpunten kennen. Je begint jezelf te begrijpen en te waarderen. Je begint jezelf graag te zien.
Volgens mijn visie begint jezelf graag zien bij het leren kennen begrijpen van jezelf. Hierdoor ga je de verbinding met je eigen kern herstellen en geef je jezelf de kans om jezelf graag te gaan zien.
Lieve lezer, zeker diegenen die het ook moeilijk hebben met zichzelf graag zien, weet dat dit een vereenvoudigde versie van het proces is. Een samenvatting van een lange weg. Ik ben mezelf helemaal niet graag gaan zien van vandaag op morgen. En het ging ook niet altijd bergopwaarts.
Jezelf leren kennen en graag zien, is het een hobbelig parcours met veel up en downs. Het is pittig en soms enorm vermoeiend of confronterend. En heel eerlijk, het stopt nooit. Maar vertrouw op jezelf dat je dit (aan)kan. Want het is ook een enorm mooie ervaring. Een ongelooflijke reis die jou zoveel inzicht gaat brengen. Stel je open, vertrouw op je eigen kracht en omarm je kern.
Liefs,
Kali
Reactie plaatsen
Reacties