Heel veel mensen zullen het zeker herkennen als ik zeg dat je met een burn-out thuis zit. Je kan niet meer naar school, je kan niet meer gaan werken, in heel extreme gevallen kan je gewoon helemaal niets meer. Enkel overleven. 

Wat gebeurt er eenmaal je die stempel hebt gekregen? Wat gebeurt er wanneer je eenmaal thuis zit? Wanneer ben je genezen? Wanneer kan je terug gaan werken? Wanneer?

Het antwoord is: ‘Helemaal niets’, ‘Geen idee’, ‘HET MAAKT NIET UIT!’.

Ik denk dat opnieuw heel veel mensen het begrijpen als ik zeg dat je op dat moment zelf met zoveel vragen zit en dat je gewoon rust wil. Want dat is exact wat je nodig hebt hè, rust. Je batterij is leeg, je moet jezelf opladen. En zoals ik in de vorige post al zei, laden we onszelf op met slaap, voeding, sport, plezier, whatever works for you. In veel gevallen, ga je in het begin van een burn-out terugvallen op slaap. Het is alsof je maar niet genoeg slaap kan krijgen. Je lichaam en geest zijn volledig uitgeput. Neem die tijd en rust dan ook, gun jezelf dat stilstaan. Want hoe moeilijk is het wel niet om even helemaal stil te staan en niets te doen? Als je antwoord ‘heel moeilijk’ is, dan heb ik goed nieuws, zelfs als je niets doet, ben je nog altijd iets aan het doen. Dus give yourself a break. 

En wanneer die energie terug wat aangevuld is, kan je daar misschien een beetje van inzetten om iets leuk te doen. Voor mij was dat gaan wandelen, eens een koffietje gaan drinken met mijn mama of afspreken met een vriendin. Ja, dat koste me zeker energie maar ik kreeg er altijd net iets meer voor in de plaats. Absoluut, ik was doodop daarna, maar voldaan. Tevreden. 

Wat me ook enorm hielp, was het begrip van de mensen rondom mij. ‘Als het je nu niet lukt, voel je dan niet verplicht he’. Want soms lukt het inderdaad niet, dan heb je nog niet genoeg energie en dat is ook oké. Je zal het wel voelen als je er klaar voor bent.

Helaas, zijn er ook mensen in je omgeving die het helemaal niet begrijpen en er geen begrip voor kunnen of willen opbrengen. Dat is voor people pleasers en onzekere mensen, zoals mezelf, een extra uitdaging die je kan missen als tandpijn. Maar wat anderen ervan denken of over zeggen, is niet jouw verantwoordelijkheid. Jouw enige verantwoordelijkheid is je eigen grenzen bewaken en goed voor jezelf zorgen. De pot op met al de rest. 

Egoïstisch? Makkelijk praten? Nope. Ik kon altijd heel moeilijk ‘Nee’ zeggen, nog steeds trouwens. En ik dacht altijd aan wat anderen over mij dachten en zeiden. NEWSFLASH: je gaat daaraan kapot. Dus hoe egoïstisch is het eigenlijk echt om voor jezelf op te komen en eindelijk eens voor jezelf te zorgen? 

Als je nu door een burn-out gaat, klinkt het inderdaad alsof ik makkelijk praten heb en misschien zelfs alsof het onmogelijk is. Maar ik heb ook gezeten waar jij nu zit. En het wordt echt wel beter. Niet vandaag en ook niet morgen, sorry. Maar het wordt echt beter. 

Wat mij zoal door mijn burn-out heeft geholpen: 

• Rust: slapen, serietjes kijken, boek lezen, een badje nemen, niets doen
• Beweging: wandelen, fitness
• Voeding: gezond maar ook vooral waar ik zin in had of waar ik gelukkig van werd (lang leve pasta!)
• Sociaal contact (eens ik er klaar voor was): afspreken met vrienden, ergens iets gaan drinken
• Medische ondersteuning: therapie, eventueel medicatie (tijdens mijn tweede burn-out had ik geen medicatie meer nodig) 

Misschien haal je hier wel wat inspiratie uit voor jezelf of iemand in je omgeving. 

Zo, dit was weer mijn kleine bijdrage aan de wereld van Burn-outs. Ik ga hierna nog één keer een post schrijven rond burn-out maar dan eerder over wat er komt na dat dieptepunt. Want een burn-out is, liefst, niet voor altijd. Er is nog een leven na deze uitdaging. Hoe ziet dat er uit? Hoe kan een burn-out jouw leven veranderen, op een positieve manier? Waarom mag je misschien zelfs een beetje dankbaar zijn voor die burn-out? 

Tot de volgende keer! 

Liefs,

Kali